Tokyo

Daar zijn we dan: in Tokyo! Of ja, eigenlijk zijn we al een stuk verder, maar dit verslagje gaat over Tokyo. Het was lastig kiezen. Eerst overwogen we al meteen na Tokyo een verslag te schrijven, maar dan denk je: “Tja, het is pas een paar dagen, laten we nog even wachten en dan een groter stuk over heel Japan schrijven.” Om er vervolgens na nog een paar Japanse steden achter te komen dat veel dingen toch anders blijken te zijn dan je in eerste instantie dacht. Enfin, toch maar een los stuk over de eerste indrukken van Tokyo en Japan, zodat het contrast duidelijk wordt.

Wc
Het begon al op het vliegveld van Narita (stad nabij Tokyo). We hadden net een lange zit achter de rug van 9,5 uur, waarbij we midden in de nacht (02:50 in Dubai) vertrokken waren en ook nog serieus wat tijdzones doorkruisten. Met andere woorden: brak :-). Dan kun je op het vliegveld voor het eerst weer naar een ‘echte’ wc. En wat schetste onze verbazing: Meerdere bedieningspanelen (de quizfoto van vorig verslag was inderdaad van een van deze panelen) vol met knopjes en vreemde Japanse tekens. "Oh jee, ik wilde alleen maar plassen.” Kennelijk zijn onze Nederlandse wc’s maar saai en eenvoudig, want op deze dingen kun je werkelijk alles regelen: sproeifunctie voor mannen, sproeifunctie voor vrouwen, sproeirichting, sproeikracht en, toch wel de mooiste, doortrekgeluiden en hun volume! Alsof mensen niet doorhebben wat je zit te doen als ze een paar minuten achter elkaar dat geluid horen zonder dat er iemand uit het hokje komt…

Engels
Vervolgens gingen we door de douane, haalden we onze baggage op, pinden we wat geld (altijd grappig, andere munteenheden en hoe hun geld eruit ziet) en besloten we even iets te eten te kopen bij een soort kioskje. De vrouw achter de balie leek een heel verhaal te houden, waarbij ze een aantal keer licht boog. “Uh, oké.” Ze kon (of wilde?) geen woord Engels spreken. Toch apart, zo op een grote internationale luchthaven. Gelukkig hoef je in zo’n geval geen groot dialoog te houden, dus na het afstaan van een briefje en het ontvangen van twee handen vol geld (het zal wel), gingen we weer.

Maar daar bleef het niet bij. Meerdere dames achter de balie van een telefoonverhuurder: geen woord Engels. Dame achter de balie waar ze treinkaartjes verkochten: “Go down,” druk gebarend richting de roltrap naar beneden. Oké, daar doen we het voor. Maar de daarop volgende contactmomenten met Japanners werden niet beter. We hadden van tevoren al gelezen dat Japanners niet zo goed in Engels zijn, maar nu kwamen we erachter dat dit zeker niet gelogen was. Ze hebben overigens wel de beste bedoelingen en lachen en buigen vriendelijk, maar vooral winkelbedienden blijven hun riedeltjes in het Japans maar opdreunen. De oplossing: vriendelijk teruglachen en ‘arigato’ (‘bedankt’ in het Japans) zeggen.

Ook ons eerste verblijf kon hier geen verandering in brengen. We hadden een accommodatie via Airbnb, waarbij particulieren een kamer of hun hele huis aanbieden en Airbnb slechts de bemiddeling doet. De advertentietekst hiervan was in het Engels, dus we hadden goede hoop. Maar niets bleek minder waar toen we de dame in kwestie ontmoetten: een Japans giechelmeisje die niet veel verder kwam dan: “Wow, you big-o,” terwijl ze naar Wouter keek en, nadat ze om onduidelijke redenen de tv aanzette: “Japanese tv” (goh). Ach ja, dan maar geen diepte interviews. Jammer, op zich, want zo hoopten we er wel achter te komen hoe de Japanners hier leven.

Openbaar vervoer
Goed, de stad in dan maar. Je zou denken: “Dit is een wereldstad, openbaar vervoer zal hier tot in de puntjes geregeld zijn.” En daar heb je dan ook gelijk in. Er is echter wel iets dat je even door moet hebben. In Tokyo zijn er namelijk veel metrolijnen. Op zich niet vreemd, want dat hebben ze in Londen bijvoorbeeld ook. Klopt, maar in Tokyo zijn er ook tig vervoerders en elke lijn is maar van één vervoerder. En elke vervoerder heeft zijn eigen kaartjesautomaten op de stations staan. En alles in het Japans natuurlijk. Dus tegen de tijd dat je een overzichtskaart gevonden hebt met Engelse stationsnamen, dan ben je er nog niet. Je moet de lijnen matchen op vervoerders, in het Japans uiteraard. Gelukkig hebben ze ook kleurencodes, maar deze matchen weer niet met de kleuren op de treinen of de kleuren van de kaartjesautomaten. Even puzzelen dus, en veel verschillende kaartjes kopen. En er zitten wel behulpzame mensen achter loketten, maar als je ze vraagt te helpen, springen ze vaak op, komen naar buiten, lopen met jou naar de kaartjesautomaat en gaan als een malle in het Japans op knoppen drukken. Ja, zo leren we het niet hè.

Nou, daar gingen we dan met ons kaartje naar het platform. Iedereen kent wel de verhalen met opgepropte mensen in de metro. Precies dat wilden wij ook eens ervaren. We gingen tijdens de spits met de metro. In tegenstelling tot Nederland kruipt men hier totaal niet voor. Stond je dus als eerste bij de streep waar een deur open zal gaan (want uiteraard stopt elke trein elke keer op precies die plek), dan mag je ook als eerste naar binnen. Mensen stappen uit en daarna moeten alle mensen in de trein….. Hoe ze het doen, doen ze het, maar alles past precies. De laatste mensen uit de rij hanteren de volgende tactiek: Ga met je rug naar de overvolle coupe staan, duw zo hard als je kunt en, wanneer de deur sluit, snel voetjes naar binnen.

Tokyo
Oh ja, Tokyo, daar zou dit stuk over gaan hè ;-). Tokyo is een vreemde stad in die zin dat het niet één stadscentrum heeft. Tokyo is zo gigantisch groot en er wonen zoveel mensen dat het een aantal centrums heeft die ieder niet zouden misstaan in de grootste Europese steden. Deze centrums zijn met elkaar verbonden door een metrolijn: de Yamanote lijn. Onze accommodatie lag op steenworp afstand van een van de gelukkige stations, dus we konden ze lekker de hele stad door. We zijn onder andere naar Ikebukuro geweest, Ueno Park, Tokyo Skytree, Imperial Palace Gardens, Yasukuni Shrine, Sony Building, Akihabara. Vooral die laatste is een wereld op zich: een soort kruising tussen de HCC Dagen en de Kamasutra beurs. Overal computeronderdelen en vermaak voor volwassenen. Tot zover ons korte verblijf in Tokyo dat veel langer aanvoelde vanwege de compleet andere wereld waarin wij beland waren.